Is Leuven te klein voor grote uitdagingen?

Feit is dat er uitdagingen in het verschiet liggen, niet in het minst op het vlak van betaalbaar wonen maar ook mobiliteit en klimaatbeleid blijven hete hangijzers. Als we terugblikken naar het begin van de legislatuur stellen we vast dat het Leuvense stadsbestuur het hoofd koel heeft gehouden in de opeenvolgende crises, niet in het minst de coronacrisis. Om dat concreet te maken: platform ‘Leuven Helpt’ kreeg veel navolging, nota bene tot in Nieuw-Zeeland. Ook de energie- en de inflatiecrisis kwam Leuven goed door, mede dankzij de stevige financiële basis uit het verleden. 

Een behoorlijk goed rapport dus maar geldt dat ook voor het dagdagelijkse beleid? Algemeen kunnen we stellen dat Leuven zich steeds meer toonde op het toneel, ook internationaal. Meerdere prijzen vullen ondertussen de kast en dat is mooi, maar prijzen zijn ook maar wat ze zijn, zeker als het gaat over toekomstige intenties. Klimaatneutraal tegen 2030 in plaats van 2050? Het bestuur stelde de deadline zelf scherper maar toch de volgende bedenking; ondanks alle goede wil toch maar eerst de naakte cijfers zien vooraleer we het geloven. 

Dat gezegd zijnde blijft één probleem steeds grotere vormen aannemen: betaalbaar wonen. Leuven is peperduur geworden sinds de eeuwwisseling en noch de vorige coalities (Vooruit en CD&V) als de huidige (Vooruit, CD&V en Groen) slaagden erin om de kentering in te zetten. Als oppositiepartij stond Groen niet zelden op de banken om de stad weer betaalbaar te maken voor Jan Modaal maar als beleidspartij werd ze geconfronteerd met de beperkte middelen die een stad heeft in het woonbeleid. Initiatieven zoals Community Land Trust en Starterswoningen zijn helaas druppels op een hete plaat. Je kan jezelf als stadsbestuur blijven op de borst kloppen maar feit is dat de middenklasse de stad langzaam maar zeker noodgedwongen ontvlucht wegens onbetaalbaar. Leuven zou uiteraard strenger kunnen zijn voor ontwikkelaars die botergeil zijn om dure wooneenheden te bouwen maar op het einde van de rit blijft de conclusie dat de ruimte stilaan op is in de groeiende universiteitsstad. 

Kan hoogbouw een uitweg bieden? Wellicht wel, maar zeker niet op de vele historische locaties. Fusies met de buurgemeenten dan maar? Herent lijkt kandidaat nummer één maar dat is niet geregeld op een paar dagen. Misschien is het stilaan wel geoorloofd om te stellen dat Leuven op zichzelf te klein is om het hoofd te bieden aan de grote uitdagingen. Het zal aan het volgende bestuur zijn om één en ander in de weegschaal te leggen en de kleuren van de partijen zijn wat dat betreft ondergeschikt aan het gezond verstand om Leuven leefbaar en betaalbaar te houden. Een stad zonder middenklasse - én middenstand - is een beetje zoals een museum zonder kunstwerken. Er komen wel bezoekers over de vloer maar er is weinig te zien of te beleven. Toch nog werk aan de winkel in ons mooie Leuven, beste politici, en gelukkig maar.

Bart Mertens