Nieuw elan voor de skyline van Leuven?

“De komst van de Hertogensite hertekent de skyline van Leuven.” Dat staat te lezen op de website van Resiterra en de projectontwikkelaar voegt de daad bij het woord. Zopas bereikte woonproject Hertog I de finale hoogte: 51 meter. Of ook: dertien verdiepingen. De toren van de Londense architect David Chipperfield is weliswaar een waardige vervanger voor het verguisde Sint-Pietersziekenhuis maar toch is niet iedereen even enthousiast. Te hoog volgens de critici: “Leuven moet bewust kiezen voor laagbouw”, klinkt het dan. Doorgaans worden dergelijke uitspraken gedaan door mensen die al een woning bezitten in Leuven of de tijd nog hebben meegemaakt dat je voor een aanvaardbaar bedrag een woning kon kopen in het toen nog slapende stadje aan de Dijle. De realiteit is anno 2023 wel anders. Leuven kan wat woningprijzen betreft stilaan wedijveren met steden zoals Rome of Barcelona, om er slechts twee te noemen. Een studentenkot kost al snel 200.000 euro, een kleine studio vlotjes 250.000 euro en een appartement van 50 à 60 vierkante meter met één slaapkamer klokt al snel af boven de 300.000 euro. Twee slaapkamers? Minstens 400.000 euro aan je broek en wie droomt van een groter gezin mag rekenen op 500.000 tot 700.000 euro, niet zelden exclusief BTW. Hoewel er veel wordt gebouwd leidt een toename van het aantal woonentiteiten voorlopig niet tot lagere prijzen in Leuven. Een alleenstaande die 50.000 euro investeert in een appartementje moet al gauw een leningkost van zo’n 1.500 euro per maand voorzien. Totaal onhaalbaar voor veel alleenstaanden (47,2 procent in 2021 in Leuven), zeker nu de rente stelselmatig wordt verhoogd. Conclusie? De middenklasse wordt uit de stad gejaagd en die kwalijke evolutie treft langzaam maar zeker ook de hard werkende huurders. De verhuurders rekenen indexeringen immers graag door en zo wordt de wooncrisis niet kleiner maar groter. Ooit zal er een punt komen dat de steeds kleinere groep eigenaars met steeds meer eigendommen hun appartementen en woningen niet meer verhuurd krijgen aan de steeds grotere groep huurders wegens niet betaalbaar. We zijn nog niet op dat punt maar het onheil loert om de hoek. Meer hoogbouw kan een oplossing bieden en die gebouwen hoeven niet perse van gerenommeerde architecten zoals Sergison Bates of David Chipperfield te komen. Je zou de onder druk staande middenklasse natuurlijk ook kunnen verbannen naar ondergrondse verdiepingen waar ze in het aanschijn van een LED-lampje hun zuurverdiende centen bij elkaar schrapen om de rekeningen betaald te krijgen. Niet erg wenselijk en de harde realiteit is dan ook dat Leuven zal eindigden zonder middenklasse. Lees er bij gelegenheid de geschiedenisboeken eens op na wat er gebeurt met steden en samenlevingen als de middenklasse gedwongen forfait moet geven…

Bart Mertens