Staat toekomst Tiense citroenzuurfabrikant Citribel op het spel?
Indien Europa niet snel tussenbeide komt, is de toekomst van de Tiense citroenzuurfabrikant Citribel niet langer gegarandeerd. Dat is de harde maar duidelijke boodschap die het bedrijf uitstuurt naar lokale en nationale politici. “Met overheidsgeld tracht China andere producenten uit de markt te verdrijven”, klinkt het bij Citribel. “Ondanks zware invoertarieven verkopen ze nog onder de marktprijs.”
Citribel, de nieuwe naam voor Citrique Belge, produceert sinds 1919 citroenzuur in Tienen. Chemicus Alphonse Cappuyns had er drie jaren over gedaan om door middel van een schimmel suiker om te zetten in citroenzuur. Inmiddels wordt het goedje, dat zowel in farmaceutische producten, waspoeders, onderhoudsproducten en tal van voedingsnijverheden massaal gebruikt, bij ons vervaardigd uit melasse, een derivaat van de suikerfabricage. China gebruikt mais als basisgrondstof. In Europa schieten er nog maar twee producenten over: Citribel en een Oostenrijkse fabriek.
Citribel heeft de jongste jaren enorme inspanningen gedaan in de circulaire economie. Grote hoeveelheden reststoffen vind je er niet meer. De fabriek is er reeds jaren in geslaagd om restanten te verwerken tot veevoeders. Vandaag is de cirkel zo ongeveer rond. Het mycelium, een wetenschappelijke naam voor schimmels, dat overblijft na de fabricage van citroenzuur, is zeer geschikt om kunststof te vervangen. Zo zijn er nu al toepassingen in de meubel- en schoenenindustrie. Ook is het mogelijk om er mooie handtassen van te maken.
Moordende concurrentie uit China
De citroenzuurfabrikant trekt aan de noodrem en gaat geregeld in overleg met politici. Maandag bracht een delegatie van de nieuwe beweging Durf, onder leiding van professor Jonathan Holslag, zelf een Chinakenner bij uitstek, een bezoek aan het bedrijf. “De economische situatie van Tienen staat mee op het spel”, aldus de professor. “We moeten koste wat het kost verhinderen dat na Photovoltech en Sylvania opnieuw een van onze grootste bedrijven de deuren zou moeten sluiten door de moordende concurrentie uit China”.
Tekst: Rik Poelman