Boeren uit onze regio nemen deel aan protest: "Is geen vijf na twaalf maar al lang één uur voorbij"
Boeren uit het Hageland en het Leuvense namen donderdag deel aan het boerenprotest. Nico Verbomen uit Bierbeek trok naar het protest in Brussel en zijn collega Gino Bruyninckx uit de Bekkevoortse deelgemeente Assent naar het Klaverblad in Lummen. Beide zijn al de vierde generatie boeren die nu protesteren tegen de dalende inkomsten en de steeds strengere Europese milieuregels. Wij gingen met hen praten en geven u ook graag een sfeerbeeld van een overvolle actiedag. “Geloof ons vrij, we zouden veel liever op onze boerderij nu aan het werk zijn, in plaats van hier te moeten protesteren maar het kan niet anders, het is niet vijf na twaalf, het is al lang één uur.”
Dat de boeren uitgerekend vandaag naar Brussel trokken is niet toevallig, er ging daar namelijk een Europese top door. Rond het Europees parlement verzamelden minsten 1300 tractoren om er hun ongenoegen te uiten. Ook het Klaverblad in Lummen werd lamgelegd en was voor een keer autovrij.
Lees verder onder de video
Boeren zouden liever op akker aan de slag zijn, niet op autosnelweg
Gino, die vooral aan akkerbouw doet ,verzamelde met ruim honderd andere tractoren al om 6 uur ’s ochtends aan het op- en afrittencomplex in Bekkevoort om samen naar het Klaverblad in Lummen te trekken. Dat zorgde voor hinder op de E314 en ook de afrit Lummen werd een tijdje geblokkeerd, niet meteen iets wat de betogers blij maakt.
“Natuurlijk doen we dit liever niet, dit doe je niet met veel goesting, maar we hebben geen keus meer en staan met onze rug tegen de muur. Er worden ons zoveel absurde regels opgelegd dat je nog amper kan functioneren en een bedrijf kan runnen", zegt Gino die hoopt dat zoon Arthur het bedrijf ooit overneemt, tenminste als dat nog lukt. “Dat is de vraag he want evident zal het niet zijn met de huidige regels. Ik zou minstens een derde meer inkomsten moeten genereren om het hoofd boven water te houden. Na de winter gaan we experimenteren met de teelt van aardappelen. Dit is mijn passie, dit is geen werk maar ons leven en dat geven we niet zomaar op. Ook het feit dat vier procent van onze landbouwgrond braak moet blijven is geen optie. Vertel eens aan iemand dat er een vierde van zijn loon niet kan worden gerealiseerd, te zot voor woorden.”
Lees verder onder de foto
Teveel regeltjes, dat maakt het onmogelijk
Ook zijn collega Nico uit Bierbeek, die naar Brussel trok, neemt niet deel aan de actie omdat hij dit graag doet. Zelf heeft hij een bedrijf dat aan akkerbouw doet maar ook stieren groot brengt. “Het mag echt ophouden met het opleggen van zoveel regels, de regelgevers maken het iedereen langzaam onmogelijk. Voor elke baal stro, waar je iets mee doet, moet je een papier invullen”, zegt Nico wiens zoon ook graag de stiel zou verder zetten maar papa ook niet meteen weet hoe die dat moet doen.
“Als kind genoot hij al van de boerenstiel, hij glunderde als hij in een tractor plaats kon nemen, ik hoop dat hij op een dag het bedrijf kan verderzetten. Hij gaf, als kind, de stieren al te eten en genoot daar echt van. Anderzijds wordt het niet makkelijk om alles over te nemen”, zegt Nico die toch strijdvaardig blijft.
“Voor ik landbouwer werd, was ik actief in de tuinaanleg, dat blijf ik combineren, ze krijgen ons niet klein maar er moet wel iets veranderen. Mijn pa verkocht, dertig jaar geleden, graan aan dezelfde prijs als we die vandaag verkopen, dat klopt toch niet. In 2003 kocht hij een nieuwe tractor voor 75.000 euro, vandaag kost die 135.000, onze inkomsten stegen niet evenredig.”
Lees verder onder de video
Rechtvaardige regeling
Beide boeren hopen dat hun protest niet tevergeefs is. “Wij willen een rechtvaardige regeling waar we zelf ook van kunnen leven met ons gezin. We hebben echt geen andere keus meer dan op tafel te kloppen, het laatste wat we willen is anderen in de problemen te brengen en mensen te pesten, dat is helemaal niet aan de orde maar het is hoog tijd dat de regeringen ook naar ons eens luisteren. Misschien moeten ze eens aan tafel gaan zitten met mensen uit de stiel en eens luisteren wat er echt moet gebeuren, besluiten maken op een bureau is niet meteen hetgeen nodig is”, besluiten de twee.
