Afscheid van Irise ‘Bommeke’ Vanderwegen (85): “Eén en al goedheid. En eenvoud…”
In aula Eikenveld in Herent heeft Leuven afscheid genomen van Irise Vanderwegen. ‘Bommeke’ overleed op 15 oktober op 85-jarige leeftijd en stond tot buiten de stadsgrenzen bekend als een vrouw die leefde volgens één zin: kan ik iets voor je doen? Voor zoon Maurice Vanderauwera valt het afscheid erg zwaar. “Ze heeft zo hard gewerkt en voor iedereen goed gedaan. Nu is het haar beurt om te rusten.”
Aula Eikenveld liep helemaal vol voor de afscheidsplechtigheid van Irise ‘Bommeke’ Vanderwegen. Op 85-jarige leeftijd stopte haar hart van goud met slaan en dat was voor veel Leuvenaars een groot verlies. Niet in het minst voor zoon Maurice Vanderauwera die mooie woorden schreef voor zijn moeder die erg gemist zal worden in het Leuvense straatbeeld. “Moeder lief, Bommele zoals velen je kennen. Heel stil ben je van ons heengegaan na een leven van eenvoud en goedheid. Voor ons en voor zovelen was je een lieve vrouw om van te houden. Je lange leven stond in het teken van dienstbaarheid aan je familie en vrienden. Lieve moeder, alles wat je kon zou je schenken: liefde, een lieve lach, een warm gevoel…het was je lange leven. Bommeke hier, Bommeke daar, je was een vrouw met de naam van een mooie bloem. Lieve moeder, dank voor alles, dank voor jouw leven dat voor ons een voorbeeld is en altijd zal blijven.”
Mooie woorden waar we zelf weinig aan kunnen toevoegen behalve dan dat Leuven een horecamonument armer is geworden na de dood van ‘Bommeke’. De laatste jaren zagen de Leuvenaars haar vooral in restaurant L’Etoile d’Or aan het Leuvense station waar ze haar kleinzoon Kevin hielp waar ze kon en daarvoor hielp ‘Bommeke’ vaak in café Sport dat tot vijf jaar geleden werd uitgebaat door haar zoon Maurice. Zijn horecamicrobe is uiteraard geen toeval want Irise baatte in een iets verder verleden Het Jagershof in Boutersem uit met haar man Louis Vanderauwera. “Helpen in café Sport was haar hobby”, vertelt zoon Maurice. “Ze werd er zo geliefd bij de klanten dat ik er soms bang van werd want mijn klanten vroegen meer naar ‘Bommeke’ dan naar mij. Het verlies van onze pa was een grote klap maar samen sloegen we ons erdoor. Moeder lief was altijd welkom bij ons en wij konden altijd op haar steun rekenen. Altijd was er die ene vraag: kan ik iets voor je doen? We zullen haar erg missen maar in zoveel kleine dingen zullen we haar altijd blijven herinneren.”