De bijzondere tocht van Willy en An naar Oostende
Vijf jaar geleden belandde Willy De Prins (65) uit Boortmeerbeek door een ongelukkige val in een rolstoel. In het revalidatiecentrum leerde hij de Kampenhoutse ergotherapeute An Cleuren kennen. Ze leerde hem weer eten, drinken, een flesje cola openen. "Wanneer we nadachten over nieuwe doelen kwam Willy met het idee om naar de zee te rijden", vertelt An. "Meer al lachend beslisten we dan dat ik zou meerijden." Maar al snel werd duidelijk dat het niet bij een grapje zou blijven en werden de nodige voorbereidingen getroffen. Ze konden hierbij onder meer rekenen op Wisken Beeckman van Wiscan die de praktische zaken regelde. Zo werd er contact opgenomen met B&B's om er te kunnen overnachten, tekenden vrienden de fietsroute uit en werd een track&trace systeem ingevoerd om het duo te kunnen volgen.
Dinsdag vertrok Willy met zijn elektrische rolstoel vanuit Boortmeerbeek naar Oostende, An vergezelt hem op zijn tocht op haar fiets. 151 km moesten ze afleggen, vandaag (vrijdag) is hun aankomst in Oostende gepland. "We proberen elke dag rond 11 uur te vertrekken", vertelt An vanuit hun laatste overnachtingsplaats in de buurt van Brugge. "We rijden dan ongeveer 2,5 uur om dan iets te eten. Dan rijden we weer verder tot 16 of 17."
Als er iets is wat An van haar bijzondere tocht zal meenemen, dan is het toch wel de enorme bewondering die ze voor mantelzorgers heeft. "Een persoon met een beperking dag en nacht begeleiden is veel zwaarder dan ik dacht", bekent ze. "De tocht was fantastisch, maar keer op keer wordt je met nieuwe uitdagingen geconfronteerd." De eerste twee dagen waren pittig geeft ze toe, maar sinds dag 3 heeft ze haar draai gevonden. En dat mag soms letterlijk worden genomen. "We moesten op een bepaald moment een druk kruispunt oversteken", vertelt ze. "Gelukkig heeft Wiscan het kruispunt dan even kunnen afsluiten."
Vandaag worden ze rond 16 uur in Oostende verwacht, burgemeester Tommelein had beloofd hen te zullen opwachten. "En dan gaan we mosselen met fritjes eten", besluit ze lachend. "Want daar had Willy heel erg naar uitgekeken."
