Katrien Houtmeyers (N-VA) na 1 jaar federaal parlement: "Twijfel of Belgische corona-aanpak de juiste was"

Katrien Houtmeyers is een onderneemster in hart en nieren. In 2003 studeerde ze af als master arbeidspsychologie aan de KU Leuven, om nadien mee het communicatiebedrijf Primetime Communication Group op te richten en mede-eigenaar te worden van Home & Garden. Maar ze besefte al gauw dat ze méér wilde betekenen voor de belangen van de kmo’s. En waar kon dat beter dan in de politiek? Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 werd ze verkozen tot gemeenteraadslid en OCMW-raadslid voor N-VA in Leuven. En amper een half jaar later werd ze naar het federaal parlement gestemd. Na welgeteld één jaar beseft ze dat de politiek geen gemakkelijke wereld is, waarin beslissingen bovendien veel trager verlopen dan in de ondernemerswereld. Maar dat het een boeiende periode was, staat vast.

Katrien, hoe blik je terug op je eerste jaar in het federaal parlement?

“Het is ongetwijfeld een heel bewogen jaar geweest. Ik ben sowieso in een abnormale periode gestart: we hadden geen regering en er was sprake van nieuwe verkiezingen. In die beginperiode had ik meer vragen dan antwoorden: wat werd er van mij verwacht? Wat was mijn rol? Als parlementair word je er trouwens zomaar ingegooid: hier is je bureau en begin er maar aan! Niemand die je wegwijs maakt of begeleidt. Uiteraard kan je wel rekenen op de hulp van een aantal medewerkers, maar er is geen boek met richtlijnen.”

En plots was daar corona …

“Inderdaad, en ineens moesten we werken met een regering met volmachten. Wéér een andere situatie en niet evident om daar je juiste plaats in te vinden. Bovendien zit ik in de commissie economie. Die eerste weken was iedereen alleen maar bezig met de volksgezondheid, terwijl ik in het ijle stond te roepen: “Hey mannekes, en onze economie? Onze bedrijven? Hoe gaan we die helpen?”. Uiteindelijk heeft men toch ingezien dat er dringend ondersteuning nodig was voor onze kmo’s. In die periode heb ik nog maar eens gemerkt hoe groot de afstand is tussen politiciin hun ivoren toren en politici diemet beide voeten in het veld staan.De eerste groep zal wel proberen tehelpen met allerlei ondersteunendemaatregelen, maar zal nooit voelen wat er in de onderbuik van onze ondernemers leeft. Een wereld van verschil! Maar om op je vraag terug te komen: na één jaar heb ik het gevoel dat ik nu pas alles begin te kennen.”

Hoe schat jij, als politica én onderneemster, de huidige sociaal-economische situatie in?

“Ik zie de toekomst niet rooskleurig in. Veel ondersteunende maatregelen hebben ervoor gezorgd dat zowel gezinnen als ondernemingen het hoofd boven water konden houden. Maar op een bepaald moment stoppen die maatregelen en dan gaan, volgens mij, pas de echte drama’s volgen. Bedrijven die in faling gaan en meer mensen die op straat komen te staan. Ik hoor nu veel mensen zeggen: “mij heeft de crisis eigenlijk niet getroffen”. Ik hoop van harte dat het zo blijft, maar we moeten ons er wel bewust van zijn dat deze crisis betaald zal moeten worden. En dat zal gebeuren door de werkende mens. De ECB (Europese Centrale Bank) kan geld bijdrukken zo veel ze wil, maar dat wil zeggen dat het geld dat we hadden minder waard wordt. Sterke inflatie dus. De 100 euro die je nu hebt, zal binnenkort minder waard zijn … Daar moeten we meer bij stilstaan.”

Ben jij er trouwens van overtuigd dat de Belgische aanpak van de coronacrisis de juiste was?

“Daar heb ik sterke twijfels bij. In Zweden halen ze met 20 procent van de maatregelen 80 procent van het resultaat. Was het dan wel nodig om al onze ondernemingen zo zwaar onder druk te zetten? De gevolgen van deze lockdown zullen zich pas echt laten voelen in het najaar. En dan spreek ik nog niet over de menselijke drama’s. Familiegeweld en scheidingen, maar ook ondernemers die er totaal onderdoor gaan.”

Hoe heb je de crisis als onderneemster ervaren?

“Het zijn voor iedereen moeilijke maanden geweest, dus ook voor mij. Op vier dagen leek het alsof alles stuk was wat we professioneel hadden opgebouwd. Naarmate de weken vorderden, moest ik mezelf verplichten om de dingen op een andere manier te gaan bekijken. Anders werd ik ‘zot’. Het was vooral de onvoorspelbaarheid die het zo ‘oneerlijk’ maakte. Wat je ook deed, niemand kon iets aan de situatie veranderen. Op de duur komt wel het besef dat je verder moet, en dat je creatief moet worden om de zaken anders aan te pakken. In heel die periode is er echter geen enkel moment geweest dat ik even kon zeggen: “we laten alles los en genieten van de tijd die we hebben”. Dat besef is er pas gekomen toen er opnieuw een perspectief was voor het bedrijfsleven en de winkels weer open mochten.”

En wat deed corona voor jou op persoonlijk vlak?

“Dat was waarschijnlijk de enige verademing die ik de voorbije maanden heb gevoeld, de avonden thuis. Samen met mijn man - die ook dag en nacht bezig was met ons bedrijf - kon ik mijn zorgen op een rustige manier delen en bespreken. Normaal ben ik hele dagen weg van huis, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, van maandag tot zondag, altijd op pad voor het werk, voor meetings, recepties, evenementen … Dat viel plots allemaal weg. Uiteraard miste ik de sociale contacten wel, maar ’s avonds eens rustig thuis zijn met het gezin en op tijd gaan slapen, daar heb ik toch wel van genoten. De vele online meetings maakten ook dat het werk soms gemakkelijker - en dan vooral ’s avonds - combineerbaar was met de kinderen. Al was het dan overdag weer moeilijker omdat de scholen gesloten waren. Telewerken met een kleuter van 2,5 jaar in huis is geen lachertje. Vaak deed ik ’s ochtends mijn schoenen en jas aan en zei tegen mijn dochter: “mama gaat werken”. Dan trok ik naar het kleinste zolderkamertje zodat ze me niet kon vinden en storen tijdens online meetings. Ondertussen bleef zij beneden bij de babysit. En dan was er natuurlijk ook nog het pre-teachen aan een tiener bij wie de motivatie dikwijls ver te zoeken was. Ik ben meer dan eens naar beneden moeten lopen om te zien of ze elkaar niet aan het ‘vermoorden’ waren terwijl ik boven in vergadering zat.” (lacht)

Iets anders: hoe zie je de toekomst van ons land?

“Deze crisis heeft opnieuw bewezen dat België ‘op’ is, maar je moet het kunnen ontmantelen en dat is op dit moment niet evident. Als we vooruit willen, is het essentieel om meerverantwoordelijkheden over te hevelen naar de deelstaten en hen autonoom te laten functioneren. De politieke, economische en sociaal-culturele verschillen tussen Wallonië en Vlaanderen zijn te groot. Dat merk ik dagelijks in het parlement.” Wat vind je van de huidige stand van zaken rond de regeringsvorming? “Er is duidelijk nood aan een krachtdadige regering, welke partijen daar ook deel van uitmaken. Een crisis heeft een sterke leider nodig, en die ontbrak de afgelopen maanden.”

En op lokaal vlak, bevalt het oppositiewerk in Leuven je?

“In het begin ging ik ervan uit dat we samen aan een project zouden werken, in dit geval onze stad Leuven. Maar van verbinden, zoals sp.a in haar verkiezingscampagne beloofde, bleek al snel geen sprake te zijn. De meerderheid in Leuven probeert de oppositie op elk moment monddood te maken en luistert veel te weinig naar goede voorstellen. Het gaat steeds om ‘verbinden’, maar dan vooral met gelijkgestemden.”

Na bijna anderhalf jaar in de politiek: wat zijn momenteel je grootste overwinning en je grootste teleurstelling?

“In de politiek hoef je niet te gaan om vrienden te maken. Dat wil niet zeggen dat ik er geen vriendschappen heb gesloten, maar ze zijn eerder beperkt. Evenmin zal je in de politiek direct grote stenen verleggen. Ik ben al blij dat ik in de afgelopen maanden nu en dan een kiezeltje heb kunnen verleggen. Vooral door te luisteren naar de mensen rondom mij. Helaas ging het dan meestal om de problemen die ze ervaarden in deze crisis. Die probeerde ik vertaald te krijgen naar het parlement en op zoek te gaan naar mogelijkheden en oplossingen. Volgens mij is dat wel gelukt en daar ben ik initieel ook voor in de politiek gestapt!”

Tot slot: heb je dit jaar nog vakantieplannen?

“Onze skivakantie met Pasen moesten we helaas annuleren. Gewoonlijk gaan we ook iedere zomer naar Portugal met mijn schoonbroer en zijn gezin. Het was lange tijd onzeker of dat dit jaar zou kunnen, maar het ziet er nu toch gunstig uit. Ik vraag me wel af hoe de situatie ter plaatse zal zijn. Gelukkig zitten we in een huis, rustig gelegen in de bergen, en hoeven we niet per se drukke restaurants of stranden op te zoeken. Verder denk ik dat we ook nog een paar dagen naar de Alpen zullen trekken. Lange wandelingen doen, gezonde berglucht opsnuiven en het kopke leegmaken. Vooral even afstand nemen van de hectische en onzekere economische en politieke tijd die we meemaken en genieten van de kleine dingen en de mensen die ik graag zie. Om er daarna opnieuw met frisse moed en goede ideeën in te vliegen, als politica én als onderneemster!”`