Opinie: De week volgens Miró
Hier is de weledele Miró alweer, lieve mensenvriendjes. Allereerst moet ik jullie meedelen dat ik me als een ‘grumpy cat’ door mijn koninkrijk begeef want mijn paleistuin was deze zomer niet toegankelijk wegens te nat. Akkoord, het is niets in vergelijking met wat zich afspeelde bij onze Waalse broeders maar dat neemt niet weg dat Miró en natte pootjes zo incompatibel zijn als pakweg de Taliban en vrouwenrechten. Verder heb ik me in die ongemakkelijke waarheid niet verdiept, net zoals zovelen onder jullie. Morgen staat er alweer iets anders in de krant om ons vrolijk of druk over te maken, toch? Bijvoorbeeld dat de Sneeuwwitje-attractie in Disneyland California onder vuur lag omdat de prins dat lieve meisje wakker kust en daar op voorhand geen toestemming voor heeft gevraagd. In de media laten ze dan een zogenaamde expert opdraven om uit te leggen waarom die kus sommige mensen tegen de borst stuit. Oei, zou ik die uitdrukking nog wel mogen gebruiken?
Soit, sommigen menen dat een dergelijke handeling niet meer van deze tijd is en ze hebben zowaar recht op hun mening. Vrije meningsuiting is wat mij betreft het hoogste goed. Dat hoeft uiteraard niet te betekenen dat ik gedwee volg als een politiek correct diertje. De weledele Miró kan godbetert zelf denken en wat ik van die hele hetze rond de kus voor Sneeuwwitje denk is het volgende: het is een mooi verhaal en blijf er met jullie wokepootjes vanaf. Nu goed, als de mensheid ooit op het punt komt om een collectieve boekverbranding te doen en in één beweging een hoop films en series mee in de vlammen gooit dan zal ik daar met enige bedenkingen op staan kijken maar daar stopt het dan ook. Jullie moeten maar doen wat jullie niet kunnen laten.
Dat gezegd zijnde stelde ik tijdens één van mijn vele dutjes vast dat de heruitzendingen van FC De Kampioenen opnieuw van voren af aan zijn begonnen. We zitten weer op schema voor de komende 20 jaar, al bestaat de kans dat het sympathieke voetbalclubje net zoals Sneeuwwitje onder vuur komt te liggen. De omgang van worstenmagnaat Boma met de vrouwen is nu niet bepaald #MeToo en van een cliché meer of minder hebben ze bij FC De Kampioenen nooit wakker gelegen. Eén aflevering die we wellicht nooit meer te zien zullen krijgen is de episode waarin de ploeg versterking krijgt van een voetbalparel uit Afrika en al snel wordt die jongen onterecht beschuldigd van diefstal van juwelen. Een huizenhoog cliché maar uiteindelijk zien de kampioenen hun vooringenomenheid in en tonen ze oprecht spijt. Je zou die aflevering de stempel ‘onaanvaardbaar’ kunnen geven maar net zo goed zie je er een stichtende boodschap in om niet te snel te oordelen.
Ach, het verbaast me dat de populaire serie nog niet eerder zwaar in het vizier is gekomen van de wokies. Persoonlijk vind ik ‘wokies’ wel een jolige omschrijving. Zoals jullie allen weten is ‘woke’ een term uit de VS die is afgeleid van ‘to wake up’ en staat voor je bewust worden van de ongelijkheden in de samenleving. Wel, ik ben me nogal bewust van de ongelijkheid. Ik ben een kat en laat me bedienen door de mens. Ik weet het, het is niet eerlijk maar het is niet anders. Daarom wens ik jullie allemaal een fijne werkweek en mezelf een deugddoend dutje. Eetbakje vullen tegen de middag als het even kan, waarvoor dank. Werk ze, ik rust nog even, tot binnen twee weken!